De verdwijning van de inheemse Europeanen
Dr. Clare Ellis: “Europa offert zichzelf op aan een ideologie die zijn volk vernietigt”
De Schots-Canadese onderzoeker Clare Ellis waarschuwt in haar trilogie The Blackening of Europe dat de inheemse volkeren van Europa – de Fransen, Duitsers, Nederlanders, Scandinaviërs en anderen – langzaam maar zeker verdwijnen. Niet door oorlog of ramp, maar door beleid: een combinatie van massamigratie, politieke lafheid en een ideologie die de Europese identiteit ontkent. Ellis promoveerde in 2017 aan de Universiteit van New Brunswick op basis van het proefschrift, waar later The Blackening of Europe op werd gebaseerd, haar scriptiebegeleider was Ricardo Duchesne. Volgens publicist F. Roger Devlin, die haar werk bespreekt op American Renaissance, spreekt Ellis van een proces dat juridisch zelfs voldoet aan de VN-definitie van “genocide”: niet de fysieke vernietiging van mensen, maar het scheppen van omstandigheden die het voortbestaan van een volk onmogelijk maken.Een ideologie die zichzelf tegenspreekt
Ellis noemt de heersende doctrine van het Westen “multicultureel liberalisme” – een tegenstrijdige mix van twee ideeën die elkaar ondermijnen. Liberalisme draait om het individu, multiculturalisme om groepsrechten. Samen leveren ze een systeem op waarin immigranten als groep bescherming krijgen, maar de inheemse bevolking alleen nog als verzameling individuen mag bestaan. “De Europese cultuur wordt geacht neutraal te zijn,” schrijft Ellis. “Zij mag geen eigen belangen, tradities of identiteit hebben.” Het resultaat: een beschaving die haar eigen wortels ontkent, terwijl ze anderen actief ondersteunt in het behouden van hun etnische en religieuze samenhang.Zelfbeschikking, behalve voor Europeanen
De VN erkent het recht van volkeren op zelfbeschikking. Inheemse groepen overal ter wereld mogen hun cultuur, taal en erfgoed beschermen. Maar datzelfde principe lijkt niet te gelden voor Europeanen op hun eigen continent. Ellis wijst erop dat de Europese beschaving al tienduizenden jaren onafgebroken bestaat – en toch wordt “inheems zijn” pas erkend als men een minderheid is geworden. “Pas wanneer Europeanen zijn teruggedrongen in hun eigen landen,” schrijft ze, “krijgen ze misschien de rechten die anderen al lang bezitten.” Tegen die tijd kan het echter te laat zijn.De mythe van economische noodzaak
De officiële rechtvaardiging voor massamigratie – lage geboortecijfers en vergrijzing – noemt Ellis een rookgordijn. In een VN-rapport uit 2001 werd zelfs gesproken van “vervangingsmigratie” als beleidsoplossing: miljoenen nieuwkomers zouden Europa “verjongen”. Maar volgens Ellis draait dit niet om economie, maar om een ideologisch project dat de traditionele bevolkingen stelselmatig verzwakt. “Europese leiders behandelen hun eigen volk als wegwerpartikel,” schrijft ze. “Ze spreken over mensen alsof ze vervangbare arbeidsmiddelen zijn, niet als erfgenamen van een beschaving.”Machtsproject van bovenaf
In het derde deel van haar trilogie bekijkt Ellis de rol van internationale organisaties en ngo’s. De VN, de EU en fondsen zoals die van miljardair George Soros zouden volgens haar bewust beleid steunen dat grenzen openbreekt en nationale samenlevingen “transformeert”.
Initiatieven als Boats4People, die migranten helpen oversteken via de Middellandse Zee, zouden volgens haar niet alleen hulp bieden, maar de illegale instroom actief aanmoedigen.
“Het ondermijnen van grenzen en het overspoelen van Europa met migranten,” stelt Ellis, “is geen humanitaire actie, maar georganiseerde ontwrichting.”
“Een volk dat niet voor zichzelf opkomt, verdwijnt”
Ellis’ werk eindigt met een ongemakkelijke waarschuwing: een beschaving die weigert zichzelf te verdedigen, heeft zijn toekomst al opgegeven.
Ze stelt dat Europese leiders de plicht hebben om de “nationale identiteit en culturele rijkdom” te beschermen, zoals hun eigen verdragen voorschrijven. “Wie dat niet doet,” schrijft ze, “maakt zich schuldig aan het opleggen van levensomstandigheden die leiden tot de verdwijning van een volk.”
Of men haar conclusies deelt of niet, één ding is duidelijk: Ellis legt de vinger op een open zenuw in het debat over Europa’s toekomst — de vraag of inheemse Europeanen nog het recht hebben om te blijven bestaan als volk, en niet slechts als herinnering.
Bron: Dissident.one – bespreking van “The Blackening of Europe” (Arktos Media) door F. Roger Devlin.
