We moeten het eens hebben over..
… geboortecijfers.
Zonder te googlen: hoeveel procent van de mensheid is blank/Europees? De meeste mensen die je deze vraag stelt schatten het op zo’n 30 procent of zelfs 50%. Het werkelijke aantal? Dat is lastig precies te zeggen, en ook afhankelijk van wie je wel en niet mee telt. Het komt echter neer op ongeveer 8%.. en dalende. Zie Whitedate.net voor een goede uiteenzetting.
Op de middelbare school leer je met aardrijkskunde dat West-Europa een krimpende bevolking heeft, wat je overigens kan zien als iets positiefs, “want het milieu”. Hoe dan ook, er werd niet echt bij stilgestaan wat voor vreemd en ongewoon fenomeen dit in principe is, al leerde je wel dat het nog niet zo lang geleden hier ook anders was.
Wat ze er dan vaak weer niet bijvertellen, is dat het percentage blanke mensen op de wereldbevolking in pakweg een eeuw tijd van ongeveer 30% naar rond de 8% is gedaald. Je hoeft geen wiskundige te zijn om hierin een zekere trend waar te nemen. Overigens bestaat een groot deel van deze trend juist uit de forse bevolkingsgroei elders, zoals bijvoorbeeld Afrika.
Lage geboortecijfers worden toegeschreven aan (ofwel gerationaliseerd met) toegenomen welvaart. Zo kan het in ieder geval met een positieve ontwikkeling geassocieerd worden. De vraag is of dit daadwerkelijk een causaal verband is. Er zijn tenslotte voorbeelden te bedenken van hoge welvaart en toch een geboortecijfer boven de vervangingsratio van 2.1 kind, waarmee het bevolkingsaantal stabiel wordt gehouden. Overigens zit Nederland nu op een gemiddelde van 1.49 geboorten per vrouw (en daarbij zijn niet-blanke vrouwen en gemengde relaties meegerekend). Ver onder de vervangingsratio dus, en in andere Europese landen is het vaak nog lager.
Wat ons bij SIER nu vooral bezig houdt is: wat zijn daadwerkelijk de oorzaken hiervan en wat kunnen we hier tegen doen? Het wordt tijd dat we het er eens over gaan hebben.
Welvaart
Laten we het hebben over welvaart. Het stokpaardje van het gangbare narratief. De theorie houdt in dat je bij een lage welvaart veel kinderen nodig hebt. Om je te helpen op het land te werken, of om voor je te zorgen op je oude dag. De welvaart die we in het Westen hebben maakt dat je dat niet meer nodig hebt, dus daarom minder kinderen neemt.
U voelt hem natuurlijk al aankomen: dit is niet de complete verklaring. Natuurlijk zijn er meer overwegingen die meespelen en ook veranderende omstandigheden, zowel maatschappelijk als helaas ook biologisch. We zullen eerst de maatschappelijke trends behandelen die er een rol in spelen.
Hogere lasten
Het leven is, linksom of rechtsom, duurder geworden. Kon een paar decennia terug een man in zijn eentje nog een gezin bestaande uit zijn vrouw en zeg 3-4 kinderen onderhouden, tegenwoordig moeten doorgaans man én vrouw werken om überhaupt een huis te kunnen kopen. Dit is een grote maatschappelijke verandering. Hoe meer ouders moeten werken, hoe minder ze er voor hun kinderen zullen kunnen zijn. En dus ook om te beginnen al minder kinderen zullen nemen.
Momenteel is het voor veel mensen al lastig überhaupt een huis te kopen, dus wordt het kinderen krijgen ook om die reden uitgesteld. Hierbij moet ook nog opgemerkt worden dat vrouwen minder vruchtbaar worden naarmate ze de 30 gepasseerd zijn. Ten slotte: merk op hoe paradoxaal dit allemaal is. De welvaart neemt toe (en innovatie) en toch worden de lasten hoger – en dat bij een krimpende bevolking. Goed, over de sabotage hierachter gaan we het hier niet hebben.
Anticonceptiemiddelen
De pil, condooms, spiraaltjes, de morning-after pil, een eventuele pil voor mannen: het effect op mens en samenleving is niet te overschatten. Het is niet moeilijk voor te stellen dat er, naast eventuele gezondheids-effecten, sowieso minder geboortes door plaatsvinden. Lastiger voor te stellen is hoe een recent fenomeen de huidige anticonceptiemiddelen nog maar zijn. Het moet zich in zekere zin nog maar zien te bewijzen als toevoeging aan de maatschappij.
Abortus
Niemand pleegt graag een abortus. Toch gebeurt het op aanzienlijke schaal. Het is wellicht beter dat het nu gelegaliseerd en gereguleerd is, zodat vrouwen dit niet op clandestiene wijze hoeven te doen, maar de normalisering van dit fenomeen zorgt wel voor een flinke afname van geboortes. In Nederland werden in 2022 volgens officiële cijfers 32.348 abortussen gepleegd, een forse stijging ook t.o.v. het jaar ervoor. Voor de beeldvorming: er werden 166.891 kinderen geboren. Hadden de abortussen niet plaatsgevonden, was dit ongeveer 20% meer geweest.
Rassenmenging
Vroeger keek men anders naar rassenmenging dan nu. Het was gewoon ‘not done’ en het was niet ongebruikelijk om een sociale outcast te worden als je een partner met een andere etniciteit koos. We zien het nu als vooruitgang dat we hier toleranter in zijn gaan denken. Echter heeft het wel als resultaat dat er gewoon minder blanke kinderen worden geboren en meer gemengde. Laat staan als het nu op grote schaal gepromoot wordt in reclames. Het is in de wereldgeschiedenis niet ongebruikelijk dat volken compleet ten onder gaan aan rassenmenging.
LGBTQ+
Nederland is koploper op het gebied van LGBT-rechten. We doen er hier geen oordeel over of dit iets goeds of iets slechts is. Waar het ons om gaat is dat het tot minder geboortes leidt in Westerse landen. Wanneer het meer geaccepteerd of gepromoot raakt om homoseksueel te zijn, leidt dat ertoe dat meer mensen hier openlijk voor kiezen. Natuurlijk kunnen homo’s en lesbiënnes zich nog steeds voortplanten, maar in de praktijk gebeurt het natuurlijk een stuk minder dan bij hetero-stellen. Los van de vraag of dit wenselijk is.
Transgenders zijn nog een relatief nieuw fenomeen, maar het is in ieder geval veilig om te stellen dat ze minder kinderen krijgen dan gewone ‘cis’ mannen of vrouwen. Helemaal geen, ligt het meest voor de hand. Naast homo, bi en transgender is er nog een hele ris aan “identiteiten” zoals “pansexueel” of “queer”. Het is aannemelijk ervan uit te gaan dat hoe meer mensen zich hiermee identificeren, hoe minder dit zal leiden tot gezinnen met kinderen.
Hedonistische levensstijl
We willen allemaal een interessant leven leiden, mooie foto’s op instagram plaatsen, naar feestjes gaan met coole mensen, verre reizen maken. Het speelt een serieuze rol in dat mensen hierdoor zelf kinderen krijgen gaan uitstellen, omdat over het algemeen geldt dat dat niet samen gaat met een dergelijke levensstijl. Er zijn nu zelfs de zelfverklaarde “DINKs” (Double Income No Kids), die hier zeer bewust voor kiezen.
Als je persoonlijk plezier ten koste van het doorgeven van je genen wil laten gaan, of domweg het beginnen van zoiets prachtigs als een gezin, dan is dat in deze tijd sociaal geaccepteerd. Bijna de norm, lijkt het soms wel. Niet alleen kinderen krijgen op zich wordt door deze historisch zeer recente en unieke norm uitgesteld, ook het vinden van überhaupt een levenspartner voor een duurzame relatie schiet er voor velen bij in.
Anti-natalistisch discourse
Alsof het nog niet genoeg is dat het minder makkelijk is (blanke) kinderen te krijgen, het minder voor de hand ligt een blanke partner te kiezen en mensen geneigd zijn uit (of af) te stellen om kinderen te krijgen speelt er nog een ander fenomeen: er wordt propaganda gemaakt tegen het krijgen van kinderen.
Het krijgen van kinderen zou bijvoorbeeld slecht voor het klimaat zijn, of tot een te hoge ecologische voetafdruk leiden. Ook worden mensen bang gemaakt met het idee dat de toekomst onleefbaar wordt waardoor ze geen kinderen meer willen krijgen. Hierbij mag ook eens opgemerkt worden: er wordt zelden tot nooit propaganda vóór het krijgen van kinderen gemaakt. Gewoon over hoe mooi het wel niet is, een verrijking voor je leven, en ga maar door. Hooguit wordt er gezegd dát we te weinig kinderen krijgen. Echter is dan doorgaans de gesuggereerde ‘oplossing’ om meer migranten binnen te halen.
Ook leeft bij veel mensen het idee dat kinderen duur, zo niet onbetaalbaar zijn. Echter zijn er gelukkig ook ervaringsdeskundigen die weten dat het wel meevalt hoe duur kinderen zijn – je hoeft niet allemaal dure gadgets voor ze te kopen, en ze hebben zelf genoeg fantasie om te spelen – maar wel dat kinderen dat laatste zijn: onbetaalbaar.
Rol van het feminisme
Het feminisme verkoopt zichzelf altijd als de ‘bevrijding van de vrouw’, of in ieder geval het opkomen voor vrouwen. Wat er echter ook sterk doorheen zit, is een duidelijke houding tégen de man en tégen het huwelijk. Mannelijkheid wordt als ‘onderdrukkend’ (oppressive) gezien en het huwelijk wordt vooral gezien in het kader van ‘het patriarchaat’: misschien wel de meest onderdrukkende vorm van mannelijkheid volgens feministen.
Na ruim 100 jaar feministische propaganda hebben we in het Westen in ieder geval een record-dieptepunt aan huwelijken, hebben we veel mannen en vrouwen die single blijven (en zich dus niet voortplanten) en ook staan mannen minder in hun masculiene kracht omdat hen een zeker schuldgevoel is aangepraat. Minder huwelijken en relaties leiden duidelijk tot minder kinderen. Maar ook het gegeven an sich dat de Westerse man zo ‘psychologisch gecastreerd’ is, heeft een grote, hoewel paradoxale impact op geboortecijfers: vrouwen kiezen hierdoor nu eerder voor een niet-blanke man.
Door de masculiniteit van blanke mannen, inclusief zoiets als romantische avances, te demoniseren, voelen blanke mannen zich hierin geremd en weten niet meer hoe ze een vrouw moeten benaderen. Het paradoxale hieraan is dat het feminisme juist vrouwen zou moeten helpen. Echter leidt het nu tot nitwits op het gebied van romantiek/relaties of gewoon verwijfdheid en zoekt menig vrouw haar heil in een niet-blanke man, wie doorgaans niet zo door dergelijke propaganda beïnvloed is en nog meer masculiniteit in zich heeft.
Het tegenovergestelde gebeurt ook: blanke mannen vinden door feminisme beïnvloede vrouwen vaak niet feminien meer en dus niet aantrekkelijk. Zo heb je dus blanke mannen die het maar helemaal opgeven om een wederhelft te vinden (MGTOW/manosphere types) en ook mannen die voor een niet-blanke (meestal Aziatische) vrouw gaan. Het feminisme speelt blanke mannen en vrouwen dus nogal uit elkaar, en niet-blanken maken graag gebruik van deze situatie om een blanke partner aan de haak te slaan.
Het feminisme heeft ook nog op veel andere manieren invloed op dit hele verhaal, maar dat ligt hier buiten de scope. Hoe dan ook zijn we er zeker niet mee geholpen wat betreft geboortecijfers.
Tot slot
Zo bekeken hebben we maar liefst 8, 9 verschillende maatschappelijke fenomenen genoemd die ervoor zorgen dat er minder en minder blanke kinderen geboren worden, en we nu dus op wereldschaal een etnische minderheid zijn. Het is lastig te zeggen welke het meeste invloed hebben. Waarschijnlijk speelt geld/schaarste van huizen een grotere rol dan je zou verwachten, maar we moeten niet vergeten dat onze voorouders veel meer kinderen kregen en vaak toch zeer primitief leefden. Het kán dus wel..
Waar liggen oplossingen waar je zelf aan bij kunt dragen? Het meeste ligt vrij voor de hand: zelf wél voor een blank gezin kiezen. Ook is het belangrijk dat er wat gedaan wordt aan de structuren en propaganda die ten grondslag liggen aan de huidige situatie. Dit is iets waar wij als stichting kansen zien.
Ten slotte, heeft dit hele verhaal een andere kant: gezondheid en vruchtbaarheid. Hier zullen we binnenkort een artikel over plaatsen.